Co to jest Yerba mate?
Yerba mate jest specyficznym napojem wywodzącym się z kultury południowo-amerykańskiej. Stanowi tradycyjną, bogato-kofeinową infuzję z liści oraz łodyg rośliny o nazwie ostrokrzew paragwajski. Nazwa naparu pochodzi najprawdopodobniej od stacjonujących to w siedemnastym stuleciu jezuitów, którzy poznali przepis na ziele „herba” zalewane gorącą wodą w specyficznej tykwie „mati”.
Rys kulturowy picia yerba mate
Yerba mate ma ogromne znaczenie kulturowe zarówno pod względem utrzymywania tożsamości narodowej, jak i społecznej krajów Ameryki Południowej. Napój stanowi narodowy, bezalkoholowy drink Argentyny, czy też Paragwaju, gdzie spożywa się go także z ciepłą lub zimną wodą pod postacią tak zwanego tereré. Ponadto wspólna celebracja, swoisty rytuał picia jest powszechną praktyką rekreacyjną w niektórych częściach Brazylii, Urugwaju i wschodniej Boliwii. Przyjmuje się, że tradycja ta została zaczerpnięta ze zwyczajów farmerskich gaucho lub vaqueros. W ten sposób opisuje się dawnych mieszkańców rozległych pastwisk, pampasów lub łąk patagońskich, występujących głównie w górnym biegu Parany, bądź pogórzu andyjskim, Współcześnie rząd Argentyny zorganizował nawet coroczny Narodowy Dzień Mate.
Yerba mate jako międzynarodowy fenomen
Obecnie yerba mate jest popularyzowana na całym świecie. Wynika to także z faktu ogromnej różnorodności sposobów podawania napoju, czy chęci konsumpcji czegoś niedostępnego w danej strefie klimatycznej. W wielu miejscach można kupić specjalne zestawy do parzenia napoju, które wyróżniają się niejednokrotnie niepowtarzalnym designem. Napar stanowi składnik ciast, drinków, czy innych produktów spożywczych jak mrożona herbata w różnych regionach Brazylii, pochodząca zarówno z uprzemysłowionych fabryk jak i od mniejszych producentów rzemieślniczych. Jest to część kultury plażowej w Rio de Janeiro, na Florydzie, wzdłuż najsłynniejszych promenad Meksyku oraz innych amerykańskich plażach, gdzie sprzedaje się ją powszechnie przez sprzedawców krążących między leżakami, czy ręcznikami.
